Сёння у Гальшанах гучала "Адвечная песня"!
Гучала так, што разам з намi - гледачамi, акцерамi, героямi Купалы - смяялася само сонца i плакау дождж.
Такога у стацыянарным тэатры нiколi не убачыш i не адчуеш.
Было неверагодна. Цуд, як ёсць цуд!



P.S.
А прыкладна чвэрць фотак з тэлефона (самыя лепшыя, трэба дадаць) як карова языком злiзала . Вось вам i Гальшаны. Вось вам i поуня...